براي كسي كه در تصور زندگي مي‌كند، راستي، بدبو است. آن كه تشنه‌ي چاپلوسي‌ است، حيرت مي‌آشامد و راستي، قي مي كند.((ويكتور هوگو))

اگر براي هدفهاي خود برنامه نداشته باشيد، صرفاً يك رويا باقي خواهند ماند.((ريچارد تمپلر))

چه بسيارند مردماني كه با شرايطي كه چنگي به دل نمي زند كنار مي آيند؛ تنها به اين دليل كه (از نظر ذهني) تنبل تر از آن هستند كه خود را بيرون از آن شرايط تصور كنند.((فلورانس اسكاول شين))

زندان جايي بس امن است براي ناآرامان! چه آسوده به خواب مي روند جانهاي جانيان زنجيري! تنها وجدان داران از وجدان در عذابند!((نيچه))

دیگر نه

پابلو نرودا

دیگر نه تصویری را یارای بازگشت بود 
‏و نه شهریاری را، 
‏دیگر بهار خودکامگی را 
‏یارای شکفتن نبود: 
‏این درس مرگ را بدو آموخت 
‏و ما سربرگرفتیم. 

‏حقیقت بس روشن است 
‏حتی اگر به شبی تیره در رسد.

برگرفته از كتاب:
نرودا، پابلو؛ پايان جهان؛ برگردان فرهاد غبرايي؛ چاپ نخست؛ تهران: انتشارات نيلوفر 1388.

مردم بينوا و تيره بخت، درماني جز اميد ندارند.((ويليام شكسپير))

ثروت حقيقي چيست؟ آفتابي كه بر گدا و توانگر يكسان مي تابد. تو اي توانگر، دل رنجه مكن كه چرا گدا نيز در دنياي خويش خوشبخت است.((گوته))